تجدید حیات محورهای قدیمی شهر؛ رویکردی در توسعه درونی شهرها (مطالعه موردی شهر زابل)

توسعه پایدار شهر زمانی اتفاق خواهد افتاد که به تمامی اجزای تشکیل دهنده شهر توجه شود. در توسعه درونی و در گسترش قلمرو فضایی شهرهای امروزی کمتر از نظام برنامه ریزی تبعیت شده، لذا برخی قابلیت ها از جمله زمین های قابل بازیافت شهری و خصوصاً زمین های خالی و بلا استفاده درون شهری، به خوبی شناسایی نمی گردند که با شناسایی این زمین های درون محدوده شهر، می توان ضمن جلوگیری از گسترش افقی و بی برنامه، از مزایای توسعه درونی استفاده نمود. محورهای تاریخی درون شهرها، محدوده هایی هستند که قابلیت بهره برداری مجدد را در جهت تجدید حیات هسته های اصلی شهر دارند، که با توجه کافی به آنها می توان هم از نظر اقتصادی- اجتماعی- زیست محیطی و هم ذخیره زمین شهری اقدام به باززنده سازی این محورها کرد. هدف اصلی مقاله؛ بیان اصول، روش انجام و استراتژی های توسعه درون شهری با تاکید بر تجدید حیات محورهای تاریخی شهر و قابلیت سنجی اجرای این فرآیند در شهر زابل است. به همین منظور خیابان مطهری در شهر زابل انتخاب شده و تجدید حیات آن از دو جنبه اقتصادی و زیست محیطی بررسی می شود. برای نیل به این مقصود، ابتدا اقدام به بررسی و جمع آوری اطلاعات و توزیع پرسشنامه در شهر زابل گردید و با استفاده از نرم افرارهای arc gis , spss و مدلsaw تحلیل شده است. سپس مشخص می شود که تجدید حیات این محور از کدام جنبه ضرورت بیشتری داشته و در اولویت قرار خواهد گرفت.